آیـه‌ای از طـرف جـنّـت الاعـلـی آمـد            هر مـلک سـوی زمین بهـر تماشا آمد

غـنچـۀ خـنـده به روی لـب زهـرا آمد            مژده، ای اهل زمین زینب کبری آمد

اشک شوق علی و ذوق نبی دیدنی است

شب، شبِ رحمت حق است، شبی دیدنی است

میکـده از سر شوق است مرتب گشته            ساغر از کوثر ناب است لـبالب گشته

گوش کن؛ ذکر لب فاطمه زینب گشته            ملک از عطر نفس هاش مقـرب گشته

فـاطمه شاد که باشد همه عـالـم شادند

بـاغ های دو جهـان از نفـسـش آبـادند

زینب از نسل خدیجه است، شرافت دارد            هـیبـتـش فاطمی و رتبۀ عصمت دارد

نـزد ما خـاک قـدم هـاش قـداست دارد           در دل سینه زنان، تخت حکومت دارد

تا قیامت همه محتاج و حقیرش هستیم

پیرو مکتب و در خط و مسیرش هستیم

راهِ بی‌زینب کبری به خدا بی‌راهه است            سالک خالیِ از معرفـتش گمراه است

بی‌سبب نیست که گفتند امین الله است            سـرّ أب بوده و از سرّ سما آگـاه است

حافـظ و محـرم اسرار امـامت، زینب

صاحب حکمت و دریای بصیرت، زینب

خطبه‌اش مثل علی، فن بیانش غوغاست            صاحب علم لدنی است شبیه زهراست

نائب فـاطمه در واقـعـۀ عـاشـوراست            یک تـنـه آیـنـۀ پنج تن اهـل کـسـاست

گرچه گـفـتـنـد به او عـابـدۀ آل عـلـی

کل عمرش همه جا بود به دنبال ولی

در صف اول هر معرکه حاضر بودن            کوه غـم، کوه بلا دیـدن و شاکـر بودن

کم نیاوردن و جنگـیدن و صابر بودن            همه جا در پی تعـظـیـم شعـائـر بودن

زینب است و همه محتاج به نورانیتش

جـمـع هـا والـه و دلـدادۀ وحـدانـیـتـش

ما نمردیم کسی صحبت غـارت بکـند            ما نـمـردیم کـسی بـاز خـبـاثـت بکـنـد

داعشی سمت حرم قصد عزیمت بکند            یا که در خواب اگر فکر جسارت بکند

سر آن نطفه حرام از رگ گردن بزنیم

تا بـدانـند هـمـه عـبـد سـرای حـسنـیـم

همه هستـیم گـدای حـرمت بی‌بی جان            هـمـۀ ما به فـدای حـرمت بی‌بی جـان

ما کجا؛ کرب و بلای حرمت بی‌بی جان            خوش به حال شهدای حرمت بی‌بی جان

دور ماندیم رفیقان... سرمان رفت کلاه

رانده از سوی بهشتیم و پی بـذر گـناه